Het blijft toch altijd weer een avontuur zonder weerga, dat bankieren in Italië. Elke keer dat ik die bank binnenstap, vraag ik me af wat voor spannends mij nu weer te wachten staat.
Vandaag was het nog eens zover. Ik wou mijn Belgische zichtrekening eens bijspekken. Ik had dat vroeger al eens gedaan en toen was dat zonder problemen verlopen. Nu heeft de Italiaanse bureaucratie nogal eens de neiging om om de haverklap nieuwe regeltjes uit te vinden. Eén gelukte poging betekent dus geen garantie op later succes. En inderdaad : dit keer mocht ik een mooi, nieuw formulier invullen. Niet erg, formulieren invullen zijn we hier al gewoon.
De verrassing bleef echter niet lang uit : ik had mijn Italiaans rekeningnummer verkeerd ingevuld. Althans dat dacht de dame achter het loket. Dat dacht ik echter niet. Wat bleek : Banca di Roma is blijkbaar onlangs overgegaan in Unicredit. En blijkbaar hebben ze alle rekeningnummers veranderd. Van alle klanten van Banca di Roma. Dus ook van mij. En dat hebben ze mij nooit laten weten. Tofkes!
Goed, één verrassing achter de rug, de rest zou dan wel goed verlopen. Mja, ik had blijkbaar mijn Belgische IBAN en SWIFT verkeerd ingevuld. Althans dat dacht de dame achter het loket. Dat dacht ik echter niet. En toch vond ze mijn data niet in haar computer. Wat bleek : ik had als naam van de bank "Bank van de Post" ingevuld. Maar ja, hoe gaat dat in België, dat is hetzelfde als "Banque de la Poste". En dat is wat de computer (nog altijd vintage Windows NT) uitspuwde. En dat doet nogal wat wenkbrauwen fronsen, ook al verschijnen mijn naam en adres op haar scherm na het intikken van mijn IBAN en SWIFT. Maar ja, meneer, "Bank van de Post", dat is toch niet hetzelfde als "Banque de la Poste"...
Diepe, diepe, diepe zucht...
maandag 30 maart 2009
vrijdag 27 maart 2009
dinsdag 24 maart 2009
Heren van De Standaard Online ...
gelieve de kwaliteit op uw webpagina weer te laten domineren. De Belg in het buitenland wil graag degelijk geïnformeerd worden, niet alleen over wat er in het binnenland gebeurt, maar ook over wat er in het buitenland gebeurt. De Belg in het buitenland beschikt niet over de inlandse tv en heeft dus geen behoefte aan de dolle fratsen in "Mijn restaurant", "Temptation Island" en consoorten. Evenmin is de Belg in het buitenland niet erg onder de indruk van een voorpagina waarop de split van K3 als hoofdpunt naar voren wordt gebracht. Je moet verdikke al ver doorklikken om nog iets serieus te vinden op die pagina.
Serieus nieuws eerst dus, de TV-Story-items zal ik wel vinden door te klikken op de rubriek "Meest aangeklikt". Laat de kwaliteit primeren, of ik schakel over op www.tijd.be. Een mens zou verdorie bijna terug verlangen naar de tijd toen er nog AVV-VVK op de voorpagina stond...
Serieus nieuws eerst dus, de TV-Story-items zal ik wel vinden door te klikken op de rubriek "Meest aangeklikt". Laat de kwaliteit primeren, of ik schakel over op www.tijd.be. Een mens zou verdorie bijna terug verlangen naar de tijd toen er nog AVV-VVK op de voorpagina stond...
vrijdag 13 maart 2009
Happy birthday WWW
Voor de informatici en informatica-liefhebbers onder ons, een foto van een belangrijk document:
Het betreft het voorstel van Tim Berners-Lee (in samenwerking met de Belg Robert Calliau) dat geleid heeft tot het World Wide Web, dat vandaag blijkbaar zijn twintigste verjaardag viert. De vraag die Berners-Lee zich stelde, was simpelweg : "Hoe kunnen we de massale toevloed aan informatie die LHC zal uitspuwen, zo gemakkelijk mogelijk beschikbaar stellen voor de geïnteresseerden?" Hypertext, html en het WWW waren het resultaat, de CERN-bobo's schoten het voorstel niet af maar vonden het 'vague, but exciting' and de rest is geschiedenis.
Ook wel grappig om te zien hoe lang men eigenlijk al aan LHC aan het werken is (eigenlijk is dat al langer dan twintig jaar) en tot welke spin-offs dit zoal niet leidt.
Nog zo'n foto:
Een screenshot van Berners-Lee's webbrowser uit '93. In het venstertje 'Experiments' staan niet alleen de toenmalige experimenten, maar ook de huidige LHC experimenten (ATLAS, CMS, ...).
Het betreft het voorstel van Tim Berners-Lee (in samenwerking met de Belg Robert Calliau) dat geleid heeft tot het World Wide Web, dat vandaag blijkbaar zijn twintigste verjaardag viert. De vraag die Berners-Lee zich stelde, was simpelweg : "Hoe kunnen we de massale toevloed aan informatie die LHC zal uitspuwen, zo gemakkelijk mogelijk beschikbaar stellen voor de geïnteresseerden?" Hypertext, html en het WWW waren het resultaat, de CERN-bobo's schoten het voorstel niet af maar vonden het 'vague, but exciting' and de rest is geschiedenis.
Ook wel grappig om te zien hoe lang men eigenlijk al aan LHC aan het werken is (eigenlijk is dat al langer dan twintig jaar) en tot welke spin-offs dit zoal niet leidt.
Nog zo'n foto:
Een screenshot van Berners-Lee's webbrowser uit '93. In het venstertje 'Experiments' staan niet alleen de toenmalige experimenten, maar ook de huidige LHC experimenten (ATLAS, CMS, ...).
donderdag 12 maart 2009
Boek
Zopas deze boekrecensie gezien op humo.be: De eenzaamheid van de priemgetallen. Dit boek is al ruim een jaar een bestseller in Italië. Het heeft vorig jaar de premio Strega gewonnen. Als je naar het palmares van die prijs kijkt, zie je dat dat geen kattenpis is. Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar zal dat misschien wel eens (in het Italiaans) proberen. Ik ben behoorlijk verrast dat het nu al in het Nederlands verschijnt.
En de auteur is een collega van mij. Hij doctoreert hier aan de unief en zit in het bureau naast dat van mij.
En de auteur is een collega van mij. Hij doctoreert hier aan de unief en zit in het bureau naast dat van mij.
dinsdag 10 maart 2009
Talenkennis
Asjemenou, de talenkennis in Italië is over het algemeen van een belabberd niveau. Engels : inesistente, Frans : inesistente... Nederlands daarentegen : una sola parola! Jawel, één woord van onze schone Nederlandsche tale is doorgedrongen tot de Italianen. Verscheidene malen kreeg ik hier namelijk al de vraag : "Is het waar dat jullie een woord hebben voor 'het geslachtsdeel laten slingeren en moedwillig tegen een object aantikken, o.a. met het oogmerk hierdoor een ander of zichzelf op te winden'?"
Jawel, swaffelen is overduidelijk aan een internationale carrière begonnen.
Jawel, swaffelen is overduidelijk aan een internationale carrière begonnen.
maandag 9 maart 2009
Uitzonderlijk goed
is dit ski-jaar in Piemonte. En afgelopen week-end waren de condities zelfs extreem goed. Woensdag, donderdag en vrijdag was het barslecht weer in Turijn, dus viel er verse sneeuw in de bergen. En zaterdag en zondag was het ronduit stralend weer. Ideaal dus om het volledige week-end naar de Via Lattea (letterlijk : de Melkweg) te trekken. Die Via Lattea is zo'n verborgen plekje, in dit geval ski-paradijs, dat vrij onbekend is bij de grote massa toeristen, en dat de Italianen lekker voor zichzelf houden. Nu ja, plekje, in totaal vind je er toch meer dan 400 km aan pistes. En sinds 2006 is de Via Lattea toch ook wel iets bekender, aangezien zich hier het epicentrum van de Winterspelen bevond. Het gebied is dus bijzonder divers en je kunt hier nog altijd de Olympische pistes afdalen. Breed, hoog (dus koude temperaturen en bijgevolg geen plaksneeuw, maar goede harde sneeuw), goed onderhouden (dus geen ijspistes) en razendsnel. Vooral die van Sestriere zijn zeer de moeite, al was het maar omwille van het uitzicht vanop 2800 meter:
Niet alleen in Sestriere is het uitzicht de moeite. In het ganse gebied kun je plekken vinden waar het panorama ronduit magnifiek is. Vele liften brengen je een eind boven de boomgrens, waar je voluit de bergketen tussen Frankrijk en Italië kunt bewonderen.
Al bij al zijn de pistes rond deze tijd van het jaar niet al te druk, ook al omdat de Via Lattea iets moeilijker te bereiken is dan bijvoorbeeld Bardonecchia en dus niet zozeer geldt als ski-oord voor familieuitstapjes. En als je de Italiaanse truken kent, is het zelfs vrij goedkoop. 34 euro voor een dagpas voor de volledige Via Lattea. En de truken zorgen ervoor dat je 34 euro betaalt voor twee dagen.
Maar goed, de temperaturen beginnen stilaan te stijgen, dus het is hier bijna gedaan met skiën. Spijtig...
Niet alleen in Sestriere is het uitzicht de moeite. In het ganse gebied kun je plekken vinden waar het panorama ronduit magnifiek is. Vele liften brengen je een eind boven de boomgrens, waar je voluit de bergketen tussen Frankrijk en Italië kunt bewonderen.
Al bij al zijn de pistes rond deze tijd van het jaar niet al te druk, ook al omdat de Via Lattea iets moeilijker te bereiken is dan bijvoorbeeld Bardonecchia en dus niet zozeer geldt als ski-oord voor familieuitstapjes. En als je de Italiaanse truken kent, is het zelfs vrij goedkoop. 34 euro voor een dagpas voor de volledige Via Lattea. En de truken zorgen ervoor dat je 34 euro betaalt voor twee dagen.
Maar goed, de temperaturen beginnen stilaan te stijgen, dus het is hier bijna gedaan met skiën. Spijtig...
maandag 2 maart 2009
Tussen lente en winter
Turijn is een vreemde, maar plezante plek rond deze tijd van het jaar. In Turijn zelf loopt de winter 'op haar laatste benen'. Enfin, zo noemen de Italianen dat toch. In de praktijk betekent dat vrij zonnig weer, met temperaturen rond de 15 graden. Hooglente dus naar Belgische standaarden. Naar Italiaanse standaarden nog altijd het sein om volop te stoken en de winterfrak vooral nog niet in de kast te laten. Die winterfrak zullen ze hier nog wel een tweetal maanden dragen. Toch worden de mensen hier al wat vrolijker, er wordt hier en daar al een terrasje buitengezet, waarop de Turijners zich, in dikke winterfrak gehuld, rustig neerplanten. Het moge duidelijk zijn, 'la primavera' komt eraan. En ze wordt met open armen begroet.
Edoch, op slechts een uur rijden van Turijn, zit je nog volop in de winter. Anderhalve meter sneeuw, temperaturen tegen het vriespunt, bibberen en beven. En de enige mogelijkheid om er rond te lopen is met sneeuwraketten. Ik heb mij er zo'n paar aangeschaft. Enorm plezant, met twee van die overzetboten aan uw voeten in de sneeuw rondbaggeren. En volgend week-end zullen we nog eens twee dagen de latten onderbinden, zie.
Jaja, rond deze tijd van 't jaar levert de provincie Torino zowel het goede van de lente als het goede van de winter. En de slechte dingen beider kun je makkelijk vermijden. Meer moet dat niet zijn.
Edoch, op slechts een uur rijden van Turijn, zit je nog volop in de winter. Anderhalve meter sneeuw, temperaturen tegen het vriespunt, bibberen en beven. En de enige mogelijkheid om er rond te lopen is met sneeuwraketten. Ik heb mij er zo'n paar aangeschaft. Enorm plezant, met twee van die overzetboten aan uw voeten in de sneeuw rondbaggeren. En volgend week-end zullen we nog eens twee dagen de latten onderbinden, zie.
Jaja, rond deze tijd van 't jaar levert de provincie Torino zowel het goede van de lente als het goede van de winter. En de slechte dingen beider kun je makkelijk vermijden. Meer moet dat niet zijn.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
