Silvio toch...

Haa, de Italiaanse pers. Bijwijlen is het toch dagenlang lachen, gieren, brullen. Met dank aan Silvio's gevoel voor humor toch. Ik moet ongetwijfeld zijn laatste exploot niet vertellen. De Italiaanse pers is nogal gepolariseerd, je hebt dus harde tegenstemmen en vergoelijkende stemmen. De pers heeft hier een vrij verhalende toon. Artikels zijn dus vaak niet droogjes objectief, maar eerder sappig verhalend. De journalist komt er vaak vrij duidelijk als individu in voor en geldt niet louter als objectieve neerpenner. Dat aspect maakt de Italiaanse pers bijwijlen grandioos. Het moet evenwel gezegd dat sommige kranten er ondanks die subjectiviteit toch in slagen kwaliteitsvolle artikels te produceren. Ik ben vaak toch zeer erg onder de indruk van de cultuur-secties in sommige kranten hier, maar dat terzijde...

Maar goed, als Silvio eens een grapje maakt, worden de pennen dus aangescherpt. Vooreerst, ik denk niet dat Berlusconi een racist is. In zijn regering zitten wel wat racisten, maar Berlusconi zelf is geen racist volgens mij. Obama een goed gebruinde jongeman noemen, dat is echt Silvio zijn stijl. Die mens is gewoon zo, hij kan daar niet aan doen, hij vindt zo'n dingen echt grappig. En zoals iedereen weet : 'de gustibus coloribusque non disputandum est'. Maar goed, hij had het pas uitgesproken of hij moet beseft hebben dat de (helft van de) pers hem ging neerkogelen.

Tijd voor een 'preemptive strike' dus, moet Silvio gedacht hebben. Dus reageerde hij door te zeggen dat zijn criticasters humorloze imbecielen zijn. Letterlijk imbecielen. Dat woord is dus letterlijk uit zijn mond gerold. Volgens sommige gazetten zijn er overigens nog andere woorden uit Berlusconi's mond gerold, die ik hier voor de goede orde niet zal neerschrijven. En op de top in Brussel heeft Berlusconi een journalist het zwijgen opgelegd door hem te antwoorden : "Moet ik je op die lijst die ik gisteren gedefinieerd heb zetten?" Ter verduidelijking : die lijst, dat was de imbecielenlijst. Mja, over het 'grapje' kan gediscussieerd worden, over de reactie al wat minder...

De pers had er een vette kluif aan. En heeft er nog altijd een vette kluif aan. Vandaag kwam bijvoorbeeld Carla Bruni in de pers met de uitspraak dat ze soms toch blij was dat ze de Franse nationaliteit had i.p.v. de Italiaanse. Carla Bruni, imbecielen en Berlusconi in één artikel : het moet zowat de natte droom zijn van de journalisten alhier...