Ladri nella casa

Een post die zeer sterk gecorreleerd is aan de vorige. Na enige domestieke taken te hebben verricht in een lokale wasserette, begon ik weer aan de klim naar het dak van Via Massena 63, alwaar ik halverwege werd tegengehouden door een paniekerige Pagliarini. Pagliarini is zo ongeveer mijn favoriete bewoner van Via Massena 63. Hij moet toch al ver over de 90 jaar zijn, maar loopt toch nog dagelijks de trappen op en af om zijn gazet bij een krantenwinkel in de buurt te gaan kopen. Iedere keer als ik hem 's ochtends op de trappen tegenkom, begint hij (terecht!) te klagen over het feit dat er in Via Massena 63 geen lift is. Waarbij hij steevast vervaarlijk met zijn wandelstok in de richting van de deur met naamplaatje 'Spada' wijst, onderwijl "en 't is de schuld van diejen gierige rotzak" uitstotend. Soms wijst hij met zijn stok naar het bordje 'Gelieve de deur goed te sluiten tegen inbrekers', waarbij hij mij dan meedeelt dat die vuile inbrekers hem maar beter niet tegenkomen, want zijn stok, amai, daar kan hij nog serieus mee toeslaan. En dat toont hij mij dan netjes voor (en tja, ik denk dat die inbrekers zijn stok en hem erbij wel in twee zouden breken).

Maar goed, hij hield mij dus tegen (hij vindt mij echt tof om tegen te babbelen en ik verwachtte me aldus aan een nieuw, boeiend verhaal over den oorlog) en zei : "Ladri nella casa". Dat begreep ik zowaar : het betekent "Inbrekers in huis". Bleek dat Via Massena 63 een paar uur terug bezoek had gekregen van onverlaten die een paar deuren hebben geforceerd en wat dingen hebben meegepakt. Pagliarini vertelde mij nog dat ze al waren ontsnapt en dat het toch erg is met de criminaliteit (weerom volkomen terecht, verdikke al dat fietsenpikkend gespuis hier!). Hij haalde er direct connecties met een overval op een abdij in de buurt van Turijn bij, waar een dag eerder een hoop paters buiten westen waren geslagen (de zogenaamde "Arancia Meccanica"-zaak; dat betekent "Clockwork Orange"-zaak). En tenslotte wist hij me nog te zeggen dat, als hij ze was tegengekomen, amaiamai. "Ik mag dan wel oud zijn, ik kan nog goed van mij afbijten", zo zei hij, handenwringend en "krrr,krrr" sissend.

Maar goed, inbraken in huis op klaarlichte dag. En plots begreep ik hoe mijn fiets gestolen is geworden. Gelukkig zijn ze in mijn flat niet binnen geweest. Gelukkig, want daar staat nu dit


Veilig(?) binnen (voor hoelang?).

Ik ben boos!!! Sono arrabiato!!!

Voor de gevoelige lezer : hieronder volgt een scheldtirade, niet voor gevoelige oren bestemd.

Men mag met mij veel doen, zo rap zal ik niet kwaad worden. Men mag mijn bord wegpakken als ik nog niet klaar ben met eten, boos word ik niet. Men mag als oud vrouwmens pertinent weigeren om uit de weg te gaan op een voetpad van 3 meter breed, ik zal hoogstens eens licht geïrriteerd zuchten. Men mag met gierende banden het zebrapad overrijden als ik ook al aan 't oversteken ben, ik zal de bestuurder geen woeste 'vaffanculo' toeschreeuwen.

MAAR WAT MEN NIET MAG DOEN, DAT IS MIJN VELO PIKKEN, GDVRDMM. Want jawel, na een namiddag in de Decathlon te hebben gespendeerd om een nieuwe koersbroek te kopen, heb ik gemerkt dat mijn velo niet meer op de binnenplaats van Via Massena 63 staat. En daar stond hij wel voor ik naar België ben teruggekeerd.

Mijn trots, mijn stalen ros, mijn Bottecchia Alta Velocita is dus rubata, geschoept, gepikt, gestolen, verschwunden. En dat is toch vrij straf, want op die binnenplaats, daar geraak je toch alleen maar als je de sleutels hebt. Enige manier die ik kan bedenken is merken dat iemand de voordeur niet goed heeft gesloten, geniepig binnensluipen en hopen dat niemand je opmerkt, naar de binnenplaats gaan, fiets opheffen (ze was gesloten!) en er dan terug geniepig mee naar buiten gaan. En er vervolgens door de straten van Turijn mee rondlopen op je schouder.

Mja, er stonden nog fietsen op de binnenplaats. Die staan er nu nog altijd. Maar goed, dat zijn oude wrakken en mijn Bottecchia Alta Velocita was dat natuurlijk niet. De levensduur van een nieuwe fiets is hier blijkbaar niet zo lang.

Ondertussen staat hier op elke hoek van de straat een politieagent, een soldaat of een andere pipo met een geweer in zijn pollen. Want ja, de burger moet zich veilig voelen, aldus die kerel die zich hier minister van Binnenlandse Zaken mag noemen. Ondertussen hebben ze hier ondertussen ook al elke illegaal het land uitgekickt. Want ja, de burger moet zich veilig voelen.

Veiligheid, mijn plek waar het zonlicht niet aan kan, ja.

LHC - the rap

Voor diegenen die geen tijd hebben om te wikipedia-en of te googelen :

LHC : the rap.

Toegegeven, redelijk cheesy filmke, maar fysicagewijs zeer ok. En echt op de CERN-terreinen gefilmd.

CERN

Ik schrijf vanuit een hotelkamer in Genève, een afgelikte stad, keurig, netjes, tikkend als een Zwitsers uurwerk. Bijzonder regelmatig dus, maar ook zonder excessen. Zonet is 'Strings 2008' afgelopen, de jaarlijkse hoogmis van de stringtheoreten. Aangezien binnenkort het LHC-experiment wordt opgestart (zie vorige post), heeft men besloten om de conferentie dit jaar symbolisch in CERN te houden. En over CERN wil ik het toch eens even hebben.

Over LHC zal ik het niet meteen hebben. Ik heb het er ooit al eens over gehad en wat googelen en wikipedia-en zal wel info genoeg opleveren. Ik volsta hier met te zeggen dat fysici van LHC verwachten dat het experiment revolutionaire data zal opleveren. De meest gehoorde frase in deeltjesfysicamiddens in deze periode luidt ongeveer als volgt : "These are exciting times to live and work in, as LHC is bound to provide us with revolutionary data."

Ik wil het echter vooral eens hebben over het gevoel dat iemand krijgt als hij in CERN rondloopt. Dat gevoel is immers zo kenmerkend voor het 'wetenschapper-zijn'. Kortweg : CERN is een doodsaaie plek, vlakbij een niet echt exuberante stad (Genève). CERN ademt werken uit. Concreet in mijn geval (dat van theoretisch fysicus) : van zodra ik het domein betreed, besluipt mij het gevoel, ja zelfs verlangen, om mij ergens in de cafetaria te zetten en een paper te lezen of wat berekeningen te doen. En als ik in een sociale bui ben, dan toch op zijn minst een kennis op te zoeken om wat over fysica te babbelen of te discussiëren. Er valt in CERN werkelijk niets te beleven, tenzij fysica. Dat geldt zowel voor theoretische fysici als voor de experimentatoren of de ingenieurs die hier werken.

Het is evenmin een dynamische plek. Alle kantoren stralen een jaren '50-'60-sfeer uit, want ja, alle geld gaat hier naar hetgeen onder de grond zit. De gebouwen bovengronds verdienen niet al te veel aandacht. Er is evenmin veel enthousiasme, iedereen werkt gewoon aan zijn ding en probeert te doen wat gedaan moet worden om zijn ding te voltooien. En dat ding is meestal een belachelijk detail. Er zijn hier bij wijze van spreken mensen die gewoon een jaar bezig zijn met een vijs onder de grond (lichtelijk overdreven natuurlijk, maar het geeft toch wel een beetje het gevoel weer). Echt superenthousiast kun je er niet van worden. De meeste mensen lopen hier wat verveeld, bijna gefrustreerd, nadenkend rond. Er wordt gewerkt, gegeten en gewerkt. En als er gepraat wordt, dan gaat het over wat men aan het doen is, werken dus.

Bovenstaande paragrafen geven niet echt een rooskleurig beeld van werken in CERN. En toch : ik kom hier graag. En ik denk ook dat de mensen die hier werken, hier ook echt wel graag werken. Ze tonen het alleen niet. Want ook al is iedereen hier met een detail bezig in een saaie omgeving, iedereen beseft dat dat detail deel uitmaakt van een onderneming die de grens van de menselijke kennis weer wat zal vooruitschuiven. Nergens kun je beter het 'deel van het geheel'-gevoel ondervinden, dat zo karakteristiek en broodnodig is voor wetenschap, dan hier in CERN. Iedereen hier werkt samen aan één enkel doel : iets meer begrijpen van de wereld waarin we leven. En als dat doel eist dat je moet leven en werken in CERN, so be it. Dan doe je dat als wetenschapper graag.

En daarom kom ik hier graag...

Voor de geïnteresseerden...

Geen Italië-nieuws, wegens niet in Italië op dit moment, maar wel wat wetenschappelijk nieuws, voor de geïnteresseerden... Vanuit Cern in Genève is namelijk volgend persbericht rondgestuurd. De ganse hoge-energie-fysica-wereld slaakt bij het lezen hiervan een zucht van verlichting en het woord 'eindelijk' weerklinkt uit talloze monden.

CERN announces start-up date for LHC

Geneva, 7 August 2008. CERN* has today announced that the first attempt to
circulate a beam in the Large Hadron Collider (LHC) will be made on 10 September.
This news comes as the cool down phase of commissioning CERN’s new particle
accelerator reaches a successful conclusion. Television coverage of the start-up
will be made available through Eurovision.

The LHC is the world’s most powerful particle accelerator, producing beams seven
times more energetic than any previous machine, and around 30 times more intense
when it reaches design performance, probably by 2010. Housed in a 27-kilometre
tunnel, it relies on technologies that would not have been possible 30 years ago.
The LHC is, in a sense, its own prototype.

Starting up such a machine is not as simple as flipping a switch. Commissioning is
a long process that starts with the cooling down of each of the machine’s eight
sectors. This is followed by the electrical testing of the 1600 superconducting
magnets and their individual powering to nominal operating current. These steps
are followed by the powering together of all the circuits of each sector, and then
of the eight independent sectors in unison in order to operate as a single
machine.

By the end of July, this work was approaching completion, with all eight sectors
at their operating temperature of 1.9 degrees above absolute zero (-271°C). The
next phase in the process is synchronization of the LHC with the Super Proton
Synchrotron (SPS) accelerator, which forms the last link in the LHC’s injector
chain. Timing between the two machines has to be accurate to within a fraction of
a nanosecond. A first synchronization test is scheduled for the weekend of 9
August, for the clockwise-circulating LHC beam, with the second to follow over the
coming weeks. Tests will continue into September to ensure that the entire machine
is ready to accelerate and collide beams at an energy of 5 TeV per beam, the
target energy for 2008. Force majeure notwithstanding, the LHC will see its first
circulating beam on 10 September at the injection energy of 450 GeV (0.45 TeV).

Once stable circulating beams have been established, they will be brought into
collision, and the final step will be to commission the LHC’s acceleration system
to boost the energy to 5 TeV, taking particle physics research to a new frontier.

‘We’re finishing a marathon with a sprint,’ said LHC project leader Lyn Evans.
‘It’s been a long haul, and we’re all eager to get the LHC research programme
underway.’

CERN will be issuing regular status updates between now and first collisions.
Journalists wishing to attend CERN for the first beam on 10 September must be
accredited with the CERN press office. Since capacity is limited, priority will be
given to news media. The event will be webcast through http://webcast.cern.ch, and
distributed through the Eurovision network. Live stand up and playout facilities
will also be available.

A media centre will be established at the main CERN site, with access to the
control centres for the accelerator and experiments limited and allocated on a
first come first served basis. This includes camera positions at the CERN Control
Centre, from where the LHC is run. Only television media will be able to access
the CERN Control Centre. No underground access will be possible.

For further information and accreditation procedures:
http://www.cern.ch/lhc-first-beam

--------------------------------

*CERN, the European Organization for Nuclear Research, is the world's leading
laboratory for particle physics. It has its headquarters in Geneva. At present,
its Member States are Austria, Belgium, Bulgaria, the Czech Republic, Denmark,
Finland, France, Germany, Greece, Hungary, Italy, Netherlands, Norway, Poland,
Portugal, Slovakia, Spain, Sweden, Switzerland and the United Kingdom. India,
Israel, Japan, the Russian Federation, the United States of America, Turkey, the
European Commission and UNESCO have Observer status.