Feestdag vandaag in Italië. Geen katholieke feestdag, maar een soortement van nationale feestdag. Eentje die men in België helemaal niet kent. Men viert vandaag namelijk de bevrijding van Italië in de tweede wereldoorlog. Naar het schijnt volgen er later op het jaar nog wel enkele nationale feestdagen, dus al bij al geen zo'n slecht land, Italië :-).
Festa della liberazione betekent dus een vrije dag, een president en premier (tot op heden nog altijd Prodi) die allerlei officiële dingen doen zoals oud-strijders ontmoeten. Het betekent ook... wat politiek gezever. Eerste polemiek : Berlusconi. De grote overwinnaar van de voorbije verkiezingen, wiens Latijn naar eigen zeggen meer dan voldoende is om vlot een woordje te placeren met Julius Caesar, verkiest namelijk om niet mee te doen aan de festiviteiten. In de plaats daarvan heeft hij in zijn luxueuze villa een van zijn nieuwbakken senatoren ontvangen. Het gaat om senator Ciarrapico, die voor de verkiezingen in het nieuws is gekomen met statements als 'het fascisme heb ik nooit afgezworen'. Jaja, een fascist te eten vragen op het feest van de bevrijding, toch een diplomaat, onze Silvio...
Tweede polemiek betreft Beppe Grillo. Dat is zowat de Italiaanse versie van Geert Hoste, maar dan stukken minder onschuldig. Grillo is dus een komiek die alle Italiaanse wantoestanden (voornamelijk politieke) graag aan de kaak stelt. Hij is minder onschuldig want vormt tegenwoordig eigenlijk een soort van (anti-)politieke macht op zijn eigen. Hij heeft een bijzonder veel gelezen blog (een van de bekendste ter wereld blijkbaar) en is bekend in Italië als organisator van de V-dagen. V staat voor 'Vaffanculo', een woord dat ik bij wijze van beleefdheid beter als 'Vaf****ulo' dien te schrijven. Een tijd geleden heeft hij al eens zo'n dag georganiseerd, waarop basically mensen samenkomen om hun middelvinger naar de politiek op te steken. En voor zijn 'V2-dag' heeft hij er niets beters op gevonden om dat op 'la festa della liberazione' te doen. Mja, daar zijn de oud-strijders ook niet echt gelukkig mee.
Die Grillo is overigens een interessant figuur. Pleit tegen corruptie in de politiek, voor een meer natuurbewust leven, strijd tegen armoede en zo van die dingen. Komt ook geregeld in het nieuws als hij op natuurbewuste wijze een van zijn Ferrari's tegen een muur knalt, of een van zijn jachten rond Genua tegen de rotsen knalt. Eigenlijk doet hij niets, behalve op zijn blog publiceren en af en toe een speechke geven. De V-dagen organiseert hij niet eens zelf, dat doen zijn volgelingen die zijn blog lezen. En met dat niets doen wordt hij stinkend rijk...
vrijdag 25 april 2008
woensdag 23 april 2008
Hip hip hoera : Max Planck
Eens iets compleet anders deze keer. Vandaag herdenken we namelijk dat 150 jaar geleden Max Planck het levenslicht zag. Planck is niet echt een klinkende naam als bijvoorbeeld Newton of Einstein, maar dat is volkomen onterecht. Planck is namelijk de grondlegger van één van de twee pijlers van de twintigste-eeuwse fysica. Waar Einstein de pijler van de speciale en algemene relativiteitstheorie uit de grond stampte, was Planck de man die de quantumfysica op de wereld losliet. Hem op gelijke hoogte plaatsen als Einstein is dus vrij terecht.
Planck leefde in een tijd waarin de fysica ten onder ging aan zijn eigen succes. Hij leefde in een tijd waarin men dacht dat men met behulp van Newton's bewegings- en gravitatiewetten en de wetten van het elektromagnetisme, zo briljant aangepast en samengevat door Maxwell, nagenoeg alles kon verklaren. Lord Kelvin verklaarde toen bijvoorbeeld dat er fysici niets meer te doen stond dan fysische constanten op te meten tot steeds meer cijfers na de komma.
En toch waren er enkele onopgeloste futiliteiten. Het is Planck's verdienste dat hij zich in één van die futiliteiten heeft vastgebeten en en passant ondervond dat er toch iets meer nodig was dan Newton, Maxwell en consoorten om dit op te lossen. Het probleem in kwestie was het vinden van een afdoende verklaring voor het spectrum van een zwart lichaam. Een zwart lichaam is een soort van geïdealiseerd object, waar bijvoorbeeld een ster een goede benadering van vormt. Het experimenteel opgemeten spectrum van bijvoorbeeld een ster, i.e. de hoeveelheid licht uitgestraald bij diverse golflengtes, kon men met behulp van de toentertijd bekende fysica slechts ten dele verklaren. Planck's verdienste is dat hij een deftige theoretische verklaring kon geven. Zijn verklaring steunde echter op de aanname dat energie niet op een continue manier wordt uitgezonden, maar eerder onder de vorm van kleine, discrete energiepakketjes, quanta genoemd. In een tijd waarin de fysici in continuïteit geloofden, was dat een hypothese die hun wereld op zijn grondvesten deed daveren. Aldus werd in 1900 de quantumtheorie geboren.
Vijf jaar later had Einstein (curieus genoeg eveneens geïnspireerd door Maxwell's elektromagnetisme en bijhorende straling) zijn 'annus mirabilis', waarin hij niet alleen zijn speciale relativiteitstheorie introduceerde, evenals zijn verklaring voor het foto-elektrisch effect. En voor dat laatste baseerde hij zich op Planck's quantum idee. Het is trouwens voor dat foto-elektrisch effect dat Einstein later de Nobelprijs kreeg.
Planck en Einstein, de fysica en zeker de theoretische fysica zou er de ganse twintigste eeuw veel plezier mee beleven. En doet dat nog altijd...
Voor wie meer wil weten : hier is een goede referentie.
Planck leefde in een tijd waarin de fysica ten onder ging aan zijn eigen succes. Hij leefde in een tijd waarin men dacht dat men met behulp van Newton's bewegings- en gravitatiewetten en de wetten van het elektromagnetisme, zo briljant aangepast en samengevat door Maxwell, nagenoeg alles kon verklaren. Lord Kelvin verklaarde toen bijvoorbeeld dat er fysici niets meer te doen stond dan fysische constanten op te meten tot steeds meer cijfers na de komma.
En toch waren er enkele onopgeloste futiliteiten. Het is Planck's verdienste dat hij zich in één van die futiliteiten heeft vastgebeten en en passant ondervond dat er toch iets meer nodig was dan Newton, Maxwell en consoorten om dit op te lossen. Het probleem in kwestie was het vinden van een afdoende verklaring voor het spectrum van een zwart lichaam. Een zwart lichaam is een soort van geïdealiseerd object, waar bijvoorbeeld een ster een goede benadering van vormt. Het experimenteel opgemeten spectrum van bijvoorbeeld een ster, i.e. de hoeveelheid licht uitgestraald bij diverse golflengtes, kon men met behulp van de toentertijd bekende fysica slechts ten dele verklaren. Planck's verdienste is dat hij een deftige theoretische verklaring kon geven. Zijn verklaring steunde echter op de aanname dat energie niet op een continue manier wordt uitgezonden, maar eerder onder de vorm van kleine, discrete energiepakketjes, quanta genoemd. In een tijd waarin de fysici in continuïteit geloofden, was dat een hypothese die hun wereld op zijn grondvesten deed daveren. Aldus werd in 1900 de quantumtheorie geboren.
Vijf jaar later had Einstein (curieus genoeg eveneens geïnspireerd door Maxwell's elektromagnetisme en bijhorende straling) zijn 'annus mirabilis', waarin hij niet alleen zijn speciale relativiteitstheorie introduceerde, evenals zijn verklaring voor het foto-elektrisch effect. En voor dat laatste baseerde hij zich op Planck's quantum idee. Het is trouwens voor dat foto-elektrisch effect dat Einstein later de Nobelprijs kreeg.
Planck en Einstein, de fysica en zeker de theoretische fysica zou er de ganse twintigste eeuw veel plezier mee beleven. En doet dat nog altijd...
Voor wie meer wil weten : hier is een goede referentie.
zaterdag 19 april 2008
Einde van de winter. Eindelijk...
Geen nachtelijke vriezerij meer, bomen die er terug groen uitzien, de heuvels rond Turijn die dagelijks groener worden... de winter in Italië lijkt voorbij. En dat is maar goed ook! De winter is hier immers een ergerlijk deprimerend seizoen. Vrij weinig zonlicht, maar ook vrij weinig regen. Dat betekent dus dat de hemel meestal gewoon potdicht zit met een deprimerend saaigrijs wolkendek. Saai, bitterkoud, en in een grote stad als Turijn wordt dat grijze aspect nog eens verhonderdvoudigd door de aanwezige industrie. Is 't in België beter? Neen, uiteraard niet. 't Is in België des winters ook bitterkoud en daarenboven krijg je er nog eens een dagelijkse gratis douche bovenop. Eén klein aspect is aan het Belgisch weer toch iets beter : 't is minder saai. Het wolkendek verandert voortdurend en er gebeurt al eens iets, zoals een pittig stormpje. Ook niet echt plezant, maar toch iets meer gevarieerd dan een grijs wolkendek, waar zelfs niet de minste grijstintvariatie in te ontdekken valt.
Maar zie, de lente is in 't land en pleziert ons al eens met mooie dagen. De stad krijgt kleur, niet alleen door het groen, maar plots ontdek je ook dat de gebouwen niet enkel grijs zijn geschilderd. En het voornaamste verschil : de Italianen komen terug naar buiten. Terrasjes worden opgezet, statige oude heren en dames drinken hun zoveelste koffie gezellig buiten, jonge gezinnen proberen hun bambini wat kleur te laten krijgen en je kunt 's avonds je pizza al eens buiten consumeren. Zowaar, zowaar, de typisch Italiaanse levensstijl komt terug naar boven. In alle straatjes heeft de plaatselijke bar stoeltjes buitengezet en zit jong en oud gezellig te tetteren over van alles en nog wat. Wandelend door de straten krijg je dat typisch Italiaanse 'dolce far niente'-gevoel. En dat is best wel gezellig...
't Is toch ook niet allemaal peis en vree. April, dat is ook hier de maand van de grillen. Het durft nog al eens een paar dagen goed regenen. En dan wordt het al weer wat kouder. Niet fijn, want er heerst hier blijkbaar een wet die zegt dat in openbare gebouwen (waaronder scholen, universiteiten,...) de verwarming na 15 april niet meer mag worden aangezet, tenzij in uiterste nood. Een pestwet, als je 't mij vraagt, want regendagen betekenen dan zoveel als dikketruiendagen. 't Is dan behoorlijk bibberen, een ganse dag lang, want de begrippen 'dubbelglas' en 'isolatie' zijn hier niet echt doorgedrongen (en waarschijnlijk niet echt geschikt voor in de zomer). Maar goed, als de regen verdwijnt en de zon terugkomt, zien de bergen er zoveel mooier uit, bedekt met een vers laagje sneeuw. En dat maakt alles weer goed...
Maar zie, de lente is in 't land en pleziert ons al eens met mooie dagen. De stad krijgt kleur, niet alleen door het groen, maar plots ontdek je ook dat de gebouwen niet enkel grijs zijn geschilderd. En het voornaamste verschil : de Italianen komen terug naar buiten. Terrasjes worden opgezet, statige oude heren en dames drinken hun zoveelste koffie gezellig buiten, jonge gezinnen proberen hun bambini wat kleur te laten krijgen en je kunt 's avonds je pizza al eens buiten consumeren. Zowaar, zowaar, de typisch Italiaanse levensstijl komt terug naar boven. In alle straatjes heeft de plaatselijke bar stoeltjes buitengezet en zit jong en oud gezellig te tetteren over van alles en nog wat. Wandelend door de straten krijg je dat typisch Italiaanse 'dolce far niente'-gevoel. En dat is best wel gezellig...
't Is toch ook niet allemaal peis en vree. April, dat is ook hier de maand van de grillen. Het durft nog al eens een paar dagen goed regenen. En dan wordt het al weer wat kouder. Niet fijn, want er heerst hier blijkbaar een wet die zegt dat in openbare gebouwen (waaronder scholen, universiteiten,...) de verwarming na 15 april niet meer mag worden aangezet, tenzij in uiterste nood. Een pestwet, als je 't mij vraagt, want regendagen betekenen dan zoveel als dikketruiendagen. 't Is dan behoorlijk bibberen, een ganse dag lang, want de begrippen 'dubbelglas' en 'isolatie' zijn hier niet echt doorgedrongen (en waarschijnlijk niet echt geschikt voor in de zomer). Maar goed, als de regen verdwijnt en de zon terugkomt, zien de bergen er zoveel mooier uit, bedekt met een vers laagje sneeuw. En dat maakt alles weer goed...
vrijdag 11 april 2008
Nog eens politiek
Jaja, elke dag weer een politiek relletje in de gazetten en een exponentiële groei in het aantal melige, absoluut nietszeggende, politieke radiospotjes : het is bijna zover. Zondag en maandag mogen de Italianen de democratie nog eens laten zegevieren. Twee dagen, want als 't schoon weer is, moet de Italiaan toch de gelegenheid krijgen om een strand op te zoeken. Met andere woorden : 't is nog eens tijd om hier de Italiaanse politiek in het belachelijke te trekken. En daar is niet echt veel moeite voor nodig :-)
Ik heb al eerder eens verteld dat er hier een wildgroei aan belachelijke en minder belachelijke partijen is. En effectief, in totaal zijn er deze verkiezingen 32 partijen die een kandidaat-premier voorstellen. Daarnaast zijn er nog een hoop andere partijen (waarover later meer), die geen kandidaat-premier hebben, maar die toch meedoen. Waarom is meestal niet geweten, maar kom... Op 't einde van deze post meer hierover. In totaal nemen, geteld over gans Italië, een 170-tal partijen aan de verkiezingen deel. Het overgrote deel hiervan komt slechts in bepaalde streken op. Laat ons zeggen dat er per streek een 20- à 30-tal partijen op de stembiljetten staan.
Betekent dit dat voor de Italiaanse stembrieven ongeveer het volledige Amazonewoud dient te worden gekapt? Neen! Het is hier namelijk niet mogelijk om op personen te stemmen. Je kunt alleen op partijen en coalities (meerdere partijen die dezelfde premier voorstellen) stemmen. Op de stembiljetten staan dus in de praktijk alleen maar een hoop kottekes met het logo van de desbetreffende partij. De personen die uiteindelijk naar kamer en senaat gaan, worden aangeduid door de partijvoorzitters. En plots begrijpt men waarom corruptie hier zo welig tiert...
De kottekes op de stembiljetten zijn allemaal gescheiden door wat witruimte, behalve de kottekes van partijen die een coalitie vormen. Die laatste hebben perfect aangrenzende kottekes. En dat zint Berlusconi niet. Berlusconi's PDL-partij (Popolo della Libertà) is namelijk in coalitie met Bossi's Lega Nord. Men mag echter maar een kotteke aankruisen. Dat betekent dat voor de coalities enkel één van de aangrenzende kottekes mag worden bevlekt en meer specifiek, dat men het lijntje tussen de diverse kottekes niet mag overschrijden met het stempotlood. Anders is de stem ongeldig. En Berlusconi heeft blijkbaar niet echt veel vertrouwen in de intelligentie van zijn kiezers en vreest dat ze massaal het fatale lijntje zullen doorschrappen. En dat hij daardoor de verkiezingen zal verliezen. Moord, brand, de communisten zullen terug winnen door dat stomme kiesreglement! Enfin, Italië is dus al een week in de ban van een lijntje tussen kottekes. Fantastisch toch, de politiek hier. Hier gaat het nu echt over 'de mensen', zie. Saillant detail, dat kiesreglement dat bepaalt hoe het stembiljet eruit ziet, werd ingevoerd door de regering ... Berlusconi!
Bon, wat voor soort kottekes zullen er op het biljet staan? Naast de twee grote partijen/coalities (PD ofte de sociaal-democraten en PDL-Lega Nord oftewel een zootje extreem donkerblauwe liberalen, extreem-rechtsen, separatisten, fascisten,...) is er aan de linkerzijde nog : de Partito Socialista, Sinistra Arcobaleno ((ex-)communisten), Sinistra Critica ((ex-)communisten), Partito Communista dei Lavoratori (communisten), Partito di Alternativa Communista (communisten) en Partito Communista Italiano Marxista-Leninista (communisten vermoed ik). Pfoe, je zal maar communist zijn in Italië... Aan de andere zijde van het spectrum vind je La Destra ((ex-)fascisten) en Forza Nuova (fascisten). Fascisten hebben het hier toch wel gemakkelijker dan de communisten... Er zijn ook nog wat centrum-partijen, wat hier zoveel betekent als rechts-christen-democratisch. Zo is er de Unione di Centro en een partij die heet 'Abortio, no grazie'. En de oscar voor duidelijkste partijnaam gaat naar...
Da's zo ongeveer het overzicht van de 'traditionele' partijen. Daarnaast zijn er, zoals eerder gezegd, ook nog een hoop kleine partijen, die geen kandidaat-premier hebben, maar toch hun programma willen uitvoeren. Een overzicht uit de coolste:
- 'Io non voto' : Dat betekent 'ik stem niet'. Zal tweede eindigen in de strijd voor de oscar voor duidelijkste partijnaam.
- 'Nucleo Tremmista Nazionale' : hebben het in hun programma over 'tremmeritocratisme', 'tremminternationalisme' en andere moeilijke woorden die beginnen met tremm-.
- 'Pane, pace, lavoro' : Willen brood, vrede en werk voor iedereen.
- 'Liberté, fraternité, egalité' : hun logo bevat verder nog 'yankee go home', 'légalité securité' en 'no amnistia'. Verder weinig over geweten.
- 'Sacro Romano Impero Liberale Cattolico-Giuristi del Sacro Romano Impero Cattolico- Movimento Europeo Liberal Cristiano Giustizia e Libertà' : en de oscar voor langste partijnaam gaat naar...
- 'Partito Impotenti Esistenziali' : Geen commentaar.
Ik heb al eerder eens verteld dat er hier een wildgroei aan belachelijke en minder belachelijke partijen is. En effectief, in totaal zijn er deze verkiezingen 32 partijen die een kandidaat-premier voorstellen. Daarnaast zijn er nog een hoop andere partijen (waarover later meer), die geen kandidaat-premier hebben, maar die toch meedoen. Waarom is meestal niet geweten, maar kom... Op 't einde van deze post meer hierover. In totaal nemen, geteld over gans Italië, een 170-tal partijen aan de verkiezingen deel. Het overgrote deel hiervan komt slechts in bepaalde streken op. Laat ons zeggen dat er per streek een 20- à 30-tal partijen op de stembiljetten staan.
Betekent dit dat voor de Italiaanse stembrieven ongeveer het volledige Amazonewoud dient te worden gekapt? Neen! Het is hier namelijk niet mogelijk om op personen te stemmen. Je kunt alleen op partijen en coalities (meerdere partijen die dezelfde premier voorstellen) stemmen. Op de stembiljetten staan dus in de praktijk alleen maar een hoop kottekes met het logo van de desbetreffende partij. De personen die uiteindelijk naar kamer en senaat gaan, worden aangeduid door de partijvoorzitters. En plots begrijpt men waarom corruptie hier zo welig tiert...
De kottekes op de stembiljetten zijn allemaal gescheiden door wat witruimte, behalve de kottekes van partijen die een coalitie vormen. Die laatste hebben perfect aangrenzende kottekes. En dat zint Berlusconi niet. Berlusconi's PDL-partij (Popolo della Libertà) is namelijk in coalitie met Bossi's Lega Nord. Men mag echter maar een kotteke aankruisen. Dat betekent dat voor de coalities enkel één van de aangrenzende kottekes mag worden bevlekt en meer specifiek, dat men het lijntje tussen de diverse kottekes niet mag overschrijden met het stempotlood. Anders is de stem ongeldig. En Berlusconi heeft blijkbaar niet echt veel vertrouwen in de intelligentie van zijn kiezers en vreest dat ze massaal het fatale lijntje zullen doorschrappen. En dat hij daardoor de verkiezingen zal verliezen. Moord, brand, de communisten zullen terug winnen door dat stomme kiesreglement! Enfin, Italië is dus al een week in de ban van een lijntje tussen kottekes. Fantastisch toch, de politiek hier. Hier gaat het nu echt over 'de mensen', zie. Saillant detail, dat kiesreglement dat bepaalt hoe het stembiljet eruit ziet, werd ingevoerd door de regering ... Berlusconi!
Bon, wat voor soort kottekes zullen er op het biljet staan? Naast de twee grote partijen/coalities (PD ofte de sociaal-democraten en PDL-Lega Nord oftewel een zootje extreem donkerblauwe liberalen, extreem-rechtsen, separatisten, fascisten,...) is er aan de linkerzijde nog : de Partito Socialista, Sinistra Arcobaleno ((ex-)communisten), Sinistra Critica ((ex-)communisten), Partito Communista dei Lavoratori (communisten), Partito di Alternativa Communista (communisten) en Partito Communista Italiano Marxista-Leninista (communisten vermoed ik). Pfoe, je zal maar communist zijn in Italië... Aan de andere zijde van het spectrum vind je La Destra ((ex-)fascisten) en Forza Nuova (fascisten). Fascisten hebben het hier toch wel gemakkelijker dan de communisten... Er zijn ook nog wat centrum-partijen, wat hier zoveel betekent als rechts-christen-democratisch. Zo is er de Unione di Centro en een partij die heet 'Abortio, no grazie'. En de oscar voor duidelijkste partijnaam gaat naar...
Da's zo ongeveer het overzicht van de 'traditionele' partijen. Daarnaast zijn er, zoals eerder gezegd, ook nog een hoop kleine partijen, die geen kandidaat-premier hebben, maar toch hun programma willen uitvoeren. Een overzicht uit de coolste:
- 'Io non voto' : Dat betekent 'ik stem niet'. Zal tweede eindigen in de strijd voor de oscar voor duidelijkste partijnaam.
- 'Nucleo Tremmista Nazionale' : hebben het in hun programma over 'tremmeritocratisme', 'tremminternationalisme' en andere moeilijke woorden die beginnen met tremm-.
- 'Pane, pace, lavoro' : Willen brood, vrede en werk voor iedereen.
- 'Liberté, fraternité, egalité' : hun logo bevat verder nog 'yankee go home', 'légalité securité' en 'no amnistia'. Verder weinig over geweten.
- 'Sacro Romano Impero Liberale Cattolico-Giuristi del Sacro Romano Impero Cattolico- Movimento Europeo Liberal Cristiano Giustizia e Libertà' : en de oscar voor langste partijnaam gaat naar...
- 'Partito Impotenti Esistenziali' : Geen commentaar.
dinsdag 8 april 2008
Giro delle Fiandre all'Italiano
't Zijn toch in lichte mate barbaren, de Italianen. Elke mens weet toch dat een koers gelijk de Ronde van Vlaanderen dient begonnen te worden met voorbeschouwingen rond 12.30 en dat er vanaf 14 uur toch al zeker directe beelden te zien moeten zijn. Allez, anders mist ge de Koppenberg.
Niet dus, vanaf 15.10 (berg Ter Stene) gaan ze hier 'in diretta', zonder voorbeschouwingen! Gelukkig, gelukkig, gelukkig waren ze zo vriendelijk om wat beelden van de Koppenberg ('con un Boonen molto impressionante') in uitgesteld relais uit te zenden. Dikke oef dus. De commentaar is uiteraard niet zo goed als Michel, maar kan er toch wel goed mee door. Er is een commentator die er wat van kent, en de co-commentator is oud-renner Davide Cassani, dus dat valt ook wel mee. Ze geven ondertussen ook wel wat interviews met, helaas enkel Italiaanse renners (Tafi!).
Hilarisch is echter de uitspraak van renners- en plaatsnamen, maar dat was uiteraard te verwachten. Aan idyllische plekken als Michelbeke, Bellegem of Denderwindeke durfden ze zich duidelijk niet te wagen. Tom Boonien (klemtoon achteraan), Steijen Deevoldèr en Niek Noejens, ze vonden ze toch ook echte helden. Verrassend weinig problemen hadden ze met de Koppenberg (wordt enkel Koppenberk, maar kom...). De eikenmolenberg, daar had ik toch wel een vijftal minuten voor nodig om te begrijpen wat ze daar van hadden gemaakt. De grootste problemen kwamen er met de muur van Geraardsbergen. De commentator wist dat Geraardsbergen in Vlaanderen ligt en beloofde dus plechtig om 'il muro di Keeraardshbergin' te zeggen, maar dat lukte toch niet zo goed. 'Il muro di Grammont', daar had hij minder problemen mee. We vergeven het hem uiteraard, de mens kende zijn klassiekers duidelijk, wist dat Joan Moessee de Ronde drie keer had gewonnen en dat Petier Van Petekem van Brakel afkomstig was. Dat die laatste ook de zwette van Brakel wordt genoemd, dat wist hij echter niet.
Aan de streep (verdikke toch Steijen Deevoldèr wint en niet 'il nostro Ballan') begon de barbarij echter weer. De beelden komen rechtstreeks van Sporza (inclusief wedstrijdinformatie), dus zie je hoe de Devolder geïnterviewd wordt door de onvolprezen Renaat Schotte. In de plaats van die mens zijn werk te laten doen en goed op te letten en te leren van de meester zelve, beginnen ze zomaar wat over het interview te tetteren met ene Alessandra. Tijdens de podiumceremonie breken ze zowaar af juist op 't moment dat Kris Peeters, Yves Leterme of Bert Anciaux de trofee aan de nieuwe held overhandigt. En geen nabeschouwingen, want in de plaats verschijnt een blonde, rondborstige Italiaanse op het scherm om een dwaas spelprogramma te presenteren. Haar naam... Alessandra.
Enfin, ik klaag niet. Toch de laatste 50 kilometer kunnen zien. En 't is en blijft toch de tweede schoonste koers ter wereld. Volgende week : de schoonste koers ter wereld. Helaas pas vanaf 15.30 (ongetwijfeld kilometers na de passage door Wallers-Arenberg) en zonder voor-en nabeschouwingen.
Niet dus, vanaf 15.10 (berg Ter Stene) gaan ze hier 'in diretta', zonder voorbeschouwingen! Gelukkig, gelukkig, gelukkig waren ze zo vriendelijk om wat beelden van de Koppenberg ('con un Boonen molto impressionante') in uitgesteld relais uit te zenden. Dikke oef dus. De commentaar is uiteraard niet zo goed als Michel, maar kan er toch wel goed mee door. Er is een commentator die er wat van kent, en de co-commentator is oud-renner Davide Cassani, dus dat valt ook wel mee. Ze geven ondertussen ook wel wat interviews met, helaas enkel Italiaanse renners (Tafi!).
Hilarisch is echter de uitspraak van renners- en plaatsnamen, maar dat was uiteraard te verwachten. Aan idyllische plekken als Michelbeke, Bellegem of Denderwindeke durfden ze zich duidelijk niet te wagen. Tom Boonien (klemtoon achteraan), Steijen Deevoldèr en Niek Noejens, ze vonden ze toch ook echte helden. Verrassend weinig problemen hadden ze met de Koppenberg (wordt enkel Koppenberk, maar kom...). De eikenmolenberg, daar had ik toch wel een vijftal minuten voor nodig om te begrijpen wat ze daar van hadden gemaakt. De grootste problemen kwamen er met de muur van Geraardsbergen. De commentator wist dat Geraardsbergen in Vlaanderen ligt en beloofde dus plechtig om 'il muro di Keeraardshbergin' te zeggen, maar dat lukte toch niet zo goed. 'Il muro di Grammont', daar had hij minder problemen mee. We vergeven het hem uiteraard, de mens kende zijn klassiekers duidelijk, wist dat Joan Moessee de Ronde drie keer had gewonnen en dat Petier Van Petekem van Brakel afkomstig was. Dat die laatste ook de zwette van Brakel wordt genoemd, dat wist hij echter niet.
Aan de streep (verdikke toch Steijen Deevoldèr wint en niet 'il nostro Ballan') begon de barbarij echter weer. De beelden komen rechtstreeks van Sporza (inclusief wedstrijdinformatie), dus zie je hoe de Devolder geïnterviewd wordt door de onvolprezen Renaat Schotte. In de plaats van die mens zijn werk te laten doen en goed op te letten en te leren van de meester zelve, beginnen ze zomaar wat over het interview te tetteren met ene Alessandra. Tijdens de podiumceremonie breken ze zowaar af juist op 't moment dat Kris Peeters, Yves Leterme of Bert Anciaux de trofee aan de nieuwe held overhandigt. En geen nabeschouwingen, want in de plaats verschijnt een blonde, rondborstige Italiaanse op het scherm om een dwaas spelprogramma te presenteren. Haar naam... Alessandra.
Enfin, ik klaag niet. Toch de laatste 50 kilometer kunnen zien. En 't is en blijft toch de tweede schoonste koers ter wereld. Volgende week : de schoonste koers ter wereld. Helaas pas vanaf 15.30 (ongetwijfeld kilometers na de passage door Wallers-Arenberg) en zonder voor-en nabeschouwingen.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
